اثر باز بودن تجاری و مصرف انرژی بر بهره وری کل عوامل تولید در صنایع بزرگ ایران برای دوره 1382-1388

ارتقای بهره وری همواره به عنوان یکی از راهکارهای مهم تأمین رشد اقتصادی و افزایش رقابت پذیری بنگاه ها مورد توجه بوده است. در پژوهش حاضر، نخست بهره وری کل عوامل با استفاده از روش دیویژیا در دوره 1388-1382 اندازه گیری و سپس اثر باز بودن تجاری به همراه مصرف انرژی و سرمایه انسانی بر بهره وری کل عوامل تولید در زیر بخش های صنعت بررسی شده است. نتایج حاصل از برآوردها به روش داده های تابلویی و در سطح کدهای دو رقمی isic، نشان می دهد، باز بودن تجاری، مصرف انرژی و سرمایه انسانی تاثیر مثبت و معنی داری بر بهره وری کل عوامل تولید دارند. در ضمن، اثر سرمایه انسانی از نوع مهارت وتجربه بیشتر از اثر سرمایه انسانی از نوع تحصیلات بر بهره وری کل می باشد.